Lopen met een mentale blessure is best lastig!

Ik krijg al enige tijd vragen van “wat is het stil” en “wanneer ga je weer eens wat afstanden lopen” Velen van jullie weten dat ik complexe chronische ptss heb. Waar ik voorheen de lange afstanden nodig had om het koppie leeg te maken, lukt dat nu al enige tijd niet meer. Sterker nog, de afstanden zijn vaak nu mijn grootste vijand. In mijn werkbare jaren bij de politie te veel gezien en meegemaakt. Al 4 keer liep de emmer helemaal over. Maar nu liep de emmer opeens helemaal leeg. Op 1 april volgt mijn eervolle ontslag na een goede 30 jaar bij de politie. Lopen is vaak lastig. Lastig omdat de nachtrust heel vaak wordt onderbroken door herbelevingen die zowel in de nacht als overdag door het hoofd heen spoken. Zo sta ik weer met een 6 weken oude baby in mijn handen die overleden is, of probeer ik 2 kinderen uit een brandende auto te trekken waarbij er 1 leven verbrandt. Of een vechtpartij met een verdachte waarbij ik genoodzaakt was te schieten met alle gevolgen van dien. Of een jongen van 17 die bedolven werd onder plaatstaal materiaal waarbij in de hersenen op mijn broek en schoenen had zitten. En dit…….dit zijn maar een paar voorbeelden. Mensen snappen vaak niet wat het is om ptss te hebben. In voel mij absoluut geen slachtoffer laat dit duidelijk zijn. Maar uitleggen wat ik mankeer en hoe dit is gekomen ben ik mee gestopt. Maar lopen is vaak lastig. Lastig omdat ik moe ben, overprikkeld ben, het gewoonweg niet lukt enz! Maar toch trek ik gewoon 3 a 4 keer per week mijn trail/hardloop schoenen aan! Dit omdat ik weet dat het goed voor mij is! Dus mensen, ik loop nog steeds. Vaak omringt met fijne mensen die het begrijpen en geen moeilijke vragen stellen. Echter het geven van trainingen aan grote groepen merk ik dat dit heel lastig is. Dit door de ptss en alle klachten die deze met zich mee brengen. Dus dat doe ik nagenoeg ook niet meer. Maar het leven houdt niet op! Er komen vast weer nieuwe dingen op mijn pad waar ik wel weer mee aan de slag kan en mijn hart weer sneller van gaat kloppen. Tot op de Trails…….

2 Comments on “Lopen met een mentale blessure is best lastig!

  1. Dag Alex,Een heftig verhaal. Ik had al e.e.a. gehoord en gelezen maar dat het zo ingrijpend was wist ik niet. Het is begrijpelijk dat je niet steeds van allerlei kanten vragen daarover wilt krijgen. Wel hoop ik dat je de juiste hulp krijgt om met dit alles om te leren gaan en uiteindelijk misschien zelfs te genezen. Ik blijf je wel volgen op Facebook en instagram. Mocht je ooit weer afleiding zoeken in het geven van een “train de trainer” sessie dan hoor ik dat wel. Voor nu alle goeds voor de toekomst toegewenst. GroetHenkVerzonden vanaf mijn Galaxy

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: